เหยง ๆ คือ

• เหฺยง
  ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, (ปาก) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหยง     เหฺยง ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, ( ปาก ) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• เหยิบ ๆ    เหฺยิบ ว. เยิบ ๆ.
• เหย่า ๆ    เหฺย่า ว. อาการที่วิ่งอย่างช้า ๆ หรือเดินอย่างเร็ว.
• เหยาะ ๆ    ว. อาการที่วิ่งช้า ๆ.
• โหยงเหยง    เหยง โหยง
• มเหยงค์    มะเห-ยง น. ภูเขา, เนินดิน. (ป. มหิยงฺคณ).
• เหยือกเล็ก ๆ    หัว เหล้าจำนวนเล็กน้อย
• ทำ ๆ หยุด ๆ    กระพือปีก บินไปมาอย่างรวดเร็ว เต้น ๆ หยุด ๆ โฉบ
• หยก ๆ    ว. เพิ่งทำมาเร็ว ๆ นี้, สด ๆ ร้อน ๆ, เช่น บอกอยู่หยก ๆ ไม่น่าลืมเลย มาถึงหยก ๆ โดนใช้งานเสียแล้ว.
• หยวบ ๆ    ว. ยวบ, ยวบ ๆ.
• หยัก ๆ    ก. เฉือนหรือควั่นให้เป็นรอยคอด, ทำให้เป็นรอยเป็นแง่, เช่น หยักไม้. น. รอยควั่น, รอยคอด, เช่น ควั่นหัวเสาให้เป็นหยัก บากไม้ให้เป็นหยัก. ว. คด ๆ งอ ๆ เช่น เขียนเส้นหยัก ๆ.