เหยง ๆ คือ
- เหฺยง
ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, (ปาก) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.
- เห ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
- เหย เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
- เหยง เหฺยง ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, ( ปาก ) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.
- หย หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
- ยง ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
- เหยิบ ๆ เหฺยิบ ว. เยิบ ๆ.
- เหย่า ๆ เหฺย่า ว. อาการที่วิ่งอย่างช้า ๆ หรือเดินอย่างเร็ว.
- เหยาะ ๆ ว. อาการที่วิ่งช้า ๆ.
- โหยงเหยง เหยง โหยง
- มเหยงค์ มะเห-ยง น. ภูเขา, เนินดิน. (ป. มหิยงฺคณ).
- เหยือกเล็ก ๆ หัว เหล้าจำนวนเล็กน้อย
- ทำ ๆ หยุด ๆ กระพือปีก บินไปมาอย่างรวดเร็ว เต้น ๆ หยุด ๆ โฉบ
- หยก ๆ ว. เพิ่งทำมาเร็ว ๆ นี้, สด ๆ ร้อน ๆ, เช่น บอกอยู่หยก ๆ ไม่น่าลืมเลย มาถึงหยก ๆ โดนใช้งานเสียแล้ว.
- หยวบ ๆ ว. ยวบ, ยวบ ๆ.
- หยัก ๆ ก. เฉือนหรือควั่นให้เป็นรอยคอด, ทำให้เป็นรอยเป็นแง่, เช่น หยักไม้. น. รอยควั่น, รอยคอด, เช่น ควั่นหัวเสาให้เป็นหยัก บากไม้ให้เป็นหยัก. ว. คด ๆ งอ ๆ เช่น เขียนเส้นหยัก ๆ.